Przerwa po angielsku

Przerwa
po angielsku

Lubimy herbatę, ale ten artykuł nie będzie dotyczył five o’clock (czyli słynnej brytyjskiej popołudniowej przerwy na herbatkę). Będzie natomiast o świetnym programie społecznym o nazwie krótka przerwa, realizowanym w Wielkiej Brytanii (czyli Anglii, Szkocji, Walii i Irlandii Północnej). 

Brytyjczycy uznali, że 30 milionów funtów to kwota w sam raz, by zafundować krótkie przerwy od siebie rodzinom młodych osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i niepełnosprawnością. Dosłownie z dala od siebie, bo polega to na tym, że dzieci mogą spędzić trochę czasu w innym środowisku, a ich rodzice chwilę odpocząć od obowiązków opiekuńczych. 

Program Short Breaks (co po polsku oznacza właśnie dosłownie krótkie przerwy) został zaplanowany pilotażowo na 3 lata. Już w pierwszym roku (2022) przyniósł pozytywne rezultaty dla dzieci i ich rodzin, obejmując siedem projektów w siedmiu różnych samorządach lokalnych UK. Obecnie cały czas trwa, tworząc nowe projekty krótkich przerw i testując nowe podejścia w celu ulepszenia dostępności i obsługi programu.

Innowacyjna usługa krótkich przerw jest świadczona przez lokalne władze w Wielkiej Brytanii ze specjalnego funduszu, czyli jest bezpłatna lub częściowo refundowana dla opiekunów dzieci z niepełnosprawnościami i specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Jednocześnie lokalne władze są zobligowane do udostępniania szczegółowych informacji o tym, na jakich zasadach i jakie krótkie przerwy są dostępne w danej okolicy.

Przestrzeń 
na oddech

Krótkie przerwy nie odbywają się według jednego przepisu, lecz dostosowują się do indywidualnych potrzeb rodzin.

• Opieka w domu – obejmuje programy opieki nad dzieckiem, w ramach których specjalista zajmuje się dzieckiem na miejscu, a rodzic może w tym czasie wykonywać inną czynność. Ta forma jest również przydatna w przygotowaniu rodziny na nocleg dziecka w nowym, obcym dla niego miejscu, na późniejszym etapie.
• Opieka dzienna poza domem – obejmuje żłobki, grupy zabawowe, kluby pozaszkolne i weekendowe, a podczas wakacji szkolnych dostęp do włączających programów zabaw, na przykład jazdy na rowerze, sztuki walki, zajęć muzycznych, plastycznych i teatralnych.
• Opieka nocna – obejmuje całonocną opiekę we własnym domu, jeśli rodzina i dziecko tego potrzebują, włączając opiekę pielęgniarską lub hospicjum domowe dla dzieci z potrzebami opieki paliatywnej.
• Przerwy mieszkaniowe – obejmują domy mieszkalne, jednostki specjalne w szpitalach i hospicjach.
• Programy łączenia rodzin, w ramach których dziecko przebywa regularnie lub okazjonalnie u innej rodziny.

Krótkie przerwy mogą mieć bardzo różny charakter, w tym zabawę, sport, sztukę i niezależne zajęcia, od warsztatów filmowych mających na celu rozwijanie umiejętności pracy zespołowej, po przygodę na świeżym powietrzu i budowanie zespołu.

Przykładowo w miejscowości Sunderland realizowany jest projekt o nazwie Breathing Space (w wolnym tłumaczeniu naszej redakcji: przestrzeń na oddech), który zapewnia wsparcie dzieciom w wieku od 10 do 16 lat ze specjalnymi potrzebami w zakresie zdrowia społecznego i emocjonalnego oraz autyzmem. To innowacyjne zajęcia, które pomagają poprawić ich umiejętności regulacji emocji. Jaki jest feedback? Najwyraźniej znakomity, bo wg statystyk projekt Breathing Space doprowadził do poprawy frekwencji, poprawy zachowania i zmniejszenia liczby zawieszeń dzieci w szkole.

Czas na rozwój przez zabawę
dla dzieci

Każde dziecko zasługuje na taką samą szansę wykorzystania swojego potencjału. Młodym ludziom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i niepełnosprawnościami należy w tym celu tworzyć specjalne warunki, zapewniające możliwość rozwijania umiejętności, nawiązywania przyjaźni i zdobywania niezależności.

Wszystkie dzieci równie mocno potrzebują także szansy na zabawę – a nigdy bardziej niż w latach rozwojowych. Wiele niepełnosprawnych dzieci i młodzieży twierdzi, że wypoczynek i zabawa po szkole, w czasie wakacji i w weekendy to najważniejszy brakujący element w ich życiu.

„Dla mnie przerwa jest różnicą między zatonięciem a przetrwaniem. Sprawia,
że ​​śpiewam głośno, jestem taka szczęśliwa! Najpierw nie mogę się jej doczekać, potem cieszy mnie gdy się dzieje, a na koniec rozkoszuję się wspomnieniami!”

Przerwy od rodziców i rodziny na eksplorowanie świata są dla dzieci – dla wszystkich dzieci – po prostu bezcenne. Zabawny i ekscytujący sposób na naukę wielu społecznych i życiowych umiejętności, możliwość wzięcia udziału w niezapomnianych zajęciach w grupie, to niepowtarzalne szanse na nawiązywanie znajomości i zdobywanie nowych doświadczeń, które pomogą im stać się bardziej niezależnymi w przyszłości.

Czas dla siebie
dla rodziców

Krótkie przerwy to również szansa dla rodziców. Na odpoczynek. Na oderwanie się na chwilę od obowiązków opiekuńczych. Na naładowanie akumulatorów, spędzenie czasu z innymi osobami lub samorealizację i oddanie się swojemu hobby. Co mega ważne i potrzebne, program empatyzuje z rodzicami dzieci niepełnosprawnych, łagodnie perswadując, że mają święte prawo do realizowania swoich potrzeb, a oddanie opieki nad dzieckiem (oczywiście w dobre ręce) nie czyni ich złymi rodzicami.
 

„Czas dla siebie doda Ci sił, cierpliwości
i determinacji na kolejny okres.”

„Pamiętaj: przerwa w opiece nad dzieckiem
nie jest przyznaniem się do porażki
ani powiedzeniem, że ci nie zależy.”

Przyzwyczajanie do spędzania czasu w różnych miejscach i z innymi osobami jest także pomocne na wypadek, gdyby w przyszłości trzeba było dziecko z kimś zostawić. Dzieci rosną, a zmiana otoczenia, wypróbowanie różnych doświadczeń, nowe kontakty społeczne i nawiązywanie różnych relacji przyczyniają się pozytywnie do ich rozwoju osobistego i społecznego. Program krótkich przerw zapewnia także wzajemne wsparcie i szkolenia rodzicom i opiekunom, podczas gdy ich dzieci biorą udział w zajęciach.

Kto jest rodzicem wie, że ta rola to jedno z najtrudniejszych, choć niewątpliwie jednocześnie najbardziej satysfakcjonujących zadań w życiu. Dla rodziców dzieci z niepełnosprawnościami to wyzwanie jest jeszcze bardziej złożone, co nie przekreśla szans na szczęśliwe życie. Wsparcie społeczne i emocjonalne dla rodziców dzieci ze specjalnymi potrzebami jest bezdyskusyjnie warunkiem koniecznym zdrowego społeczeństwa.

Program krótkich przerw i podobne mu inicjatywy są bezcenne. Wystarczy jeden cytat pewnego zdziwionego taty nastolatka, uczestniczącego w krótkiej przerwie:

„Nie zawsze wiem, co Jacob robił w klubie.
Sam mówi: to moja przestrzeń i moja sprawa. 
A ja mogę się tylko z tym zgodzić.”

Nic dodać nic ująć - najnormalniejsza reakcja rodzica najnormalniejszego w świecie nastolatka, prawda? Tego właśnie kierunku: włączenia i normalności, życzylibyśmy sobie dla każdej rodziny, zwłaszcza w naszym pięknym kraju nad Wisłą.